VVV- 369 to nadany w Rosji symbol dla Żywego Mumio.
Vitae Versus Virus - 369
Wyobraźcie sobie, że w tym naszym kraju, przesiąkniętym durnymi przepisami, nie logicznymi, nie życiowymi, kretyńskimi wręcz, paraliżującą głupotą urzędasów, nie wolno publikować na stronie www. informacji o leczniczych właściwościach Żywego Mumio, chociaż od tysięcy lat ludzie się tym leczą i szukają wiedzy na temat leczniczych właściwości mumio. Nie wolno! Bo nie!!!
W związku z tym, postanowiłam dać Wam do czytania, wszystko to co o mumio wiem i jakie posiadam na jego temat teksty. Nie są to treści domorosłych szamanów a naukowe, podparte wieloma badaniami, wnioski, ekspertyzy i ustalenia. Daję Wam tłumaczone przez nas teksty o zasięgu światowym. Sporo tego, ale sądzę, że będzie pomocne dla tych co o mumio chcą znać prawdę i wiedzieć więcej niż np. damy z sanepidu czy urzędasy z GISu. A za tym bierzcie się za pogłębianie wiedzy o mumio, mimo, że w tym kraju jest zakazana.
ŻYWE MUMIO.
Wyjątkowe
właściwości Żywego Mumio wynikają z bardzo różnorodnego składu. Poszczególne
komponenty tej substancji działają synergicznie, a dzięki temu posiada ona
unikatowy potencjał terapeutyczny. Wśród składników organicznych Żywego Mumio
wyróżnić należy przede wszystkim 6 aminokwasów egzogennych, takich jak:
treonina, metionina, walina, izoleucyna, fenyloalanina oraz lizyna, a także 6
aminokwasów endogennych – glicyna, prolina, glutamina, cysteina oraz kwas
asparaginowy. Ponadto składnikami organicznymi są również witaminy (A, C, D, P
i z grupy B), olejki eteryczne, a także jedne z najważniejszych czyli kwas
fulwowy i humusowy. Znaleźć tu można ponadto związki terpenowe, fosfolipidy i
dibenzo-alfa-poryny .Komponenty mineralne (nieorganiczne) to z kolei makroelementy,
takie jak: wapń, fosfor, magnez, potas, a także mikroelementy wśród których
wymienić należy żelazo, miedź, kobalt, selen, cynk, molibden oraz inne. Łącznie
składników mineralnych jest ok 40 i stanowią one około 28% całkowitej
zawartości substancji aktywnych obecnych w Żywym Mumio.
Choroba Alzheimera Choroba
Alzheimera jest chorobą neurodegeneracyjną, w wyniku której dochodzi do
problemów z pamięcią, zaburzeń zdolności poznawczych oraz często do
upośledzenia koordynacji. Opierając się na składzie Żywego Mumio naukowcy
uważają, że może ono być z powodzeniem stosowane w profilaktyce oraz w
ograniczaniu objawów tej choroby. Jednym z najważniejszych składników ekstraktu
Żywego Mumio jest kwas fulwowy o wysokim potencjale antyoksydacyjnym. Związek
ten uczestniczy w regulacji poziomu białka tau, którego umiarkowana ilość jest
niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania neuronów, jednakże nadmiar z
mikrotubulami, a o jej powinowactwie świadczy stopień jej fosforylacji.
Nadmierny przebieg tego procesu może jednak doprowadzić do zwyrodnienia
neurofibrylarnego. Rozmiar tej nieprawidłowości jest natomiast wskaźnikiem
obrazującym intensywność objawów choroby Alzheimera. Korelacja ta pozwoliła
połączyć fosforylację białka tau z rozwojem choroby Alzheimera. Przeprowadzone
badania pokazują z kolei, że suplementacja Żywym Mumio reguluje poziom tej
proteiny w organizmie, a tym samym jest doskonałym sposobem wykorzystywanym w
profilaktyce i terapii tej choroby. Z otrzymanych danych wynika, że substancja
ta wpływa głównie na gospodarkę neurochemiczną dopaminy i norepinefryny.
Wykazano także, że suplementacja Żywym Mumio zwiększa aktywność acetylocholiny
w różnych rejonach mózgu, szczególnie w jądrach przegrody. W obszarze tym
odnotowano wzrost gęstości receptorów muskarynowych, w związku z czym ekstrakt
Żywego Mumio może być z powodzeniem wykorzystywany we wspieraniu pamięci,
długo- i krótkotrwałej. Modulacja ośrodkowego układu nerwowego oraz regulacja
aktywności neuroprzekaźników warunkuje także działanie nootropowe Żywego Mumio,
czyli jego suplementacja podnosi zdolności poznawcze, ułatwia koncentrację,
poprawia pamięć i zwiększa energię umysłową Udowodniono, że Żywe Mumio może być
z powodzeniem wykorzystywany w terapii przewlekłego bólu, zarówno o podłożu
nerwowym, czyli nerwobóli, jak i bólu zwyrodnieniowego, np. stawów. Przy
terapii bólu stawów, bądź innych reumatycznych, duże znaczenie ma fakt, iż Żywe
Mumio zwiększa biodostępność wapnia z organizmu. Pierwiastek ten wzmacnia z
kolei kości oraz stawy i umożliwia ich prawidłowe funkcjonowanie. Wraz z
wiekiem organizm traci zdolność do efektywnego przyswajania wapnia z pokarmu i
jego wykorzystanie w procesie mineralizacji zostaje upośledzone. W efekcie
osoby w średnim wieku często cierpią z powodu chronicznego bólu kolan oraz
stawów. nie potrafią normalnie funkcjonować, a to doprowadza do ich wycofania
społecznego. Suplementacja Żywym Mumio może okazać się pomocna, gdyż zwiększa
absorpcję ważnego pierwiastka, a tym samym może ograniczać ból wynikający z
jego niedoboru i poprawiać jakość życia ludzi w podeszłym wieku.
-2-
Żywe Mumio jest bogatym źródłem żelaza, które odznacza się
wysoką bioprzyswajalnością. Ponadto wykazano, że przyjmowanie tego suplementu
nie wiąże się z przedawkowaniem tego pierwiastka i nie wywołuje negatywnych
skutków ubocznych, takich z jakimi można mieć do czynienia w przypadku
stosowania samego żelaza (jego nadmiar często wywołuje stres oksydacyjny,
którego skutki kumulują się w tkankach i zaburzają ich czynności).Zawartość
żelaza w Żywym Mumio sprawia także, że suplementacja tej substancji sprzyja
ogólnej poprawie kondycji czerwonych krwinek. Przeprowadzono wiele niezależnych
badań, a uzyskane wyniki sugerują, że suplementacja Żywym Mumio reguluje profil
lipidowy krwi. Udowodniono, że substancja ta redukuje poziom cholesterolu,
szczególnie jego szkodliwej frakcji – LDL (ang. low density lipoprotein) – oraz
triglicerydów, a także zwiększa stężenie dobrego cholesterolu, czyli frakcji
HDL (ang. high density lipoprotein). Żywe Mumio jest z powodzeniem
wykorzystywane w terapii oraz profilaktyce miażdżycy tętnic. Do rozwoju tej
choroby przyczynia się zaburzenie profilu lipidowego krwi. Nadmiar cholesterolu
odpowiada za rozwój stanu zapalnego we wnętrzu naczynia krwionośnego, w efekcie
czego w jego ścianach odkładane są tzw. płytki miażdżycowe. Udowodniono, że
Żywe Mumio jest w stanie regulować profil lipidowy we krwi, a tym samym
ograniczać rozwój stanu zapalnego. Efekt tego działania jest jednak zauważalny,
gdy suplementacja trwa minimum 3 miesiące. Dla prawidłowego funkcjonowania
tętnic znaczenie ma również fakt, że Żywe Mumio zmniejsza sztywność i grubość
ścian tych naczyń, a tym samym zapewnia ich większa elastyczność. W jednym z
badań pacjentom, u których odnotowano wysokie stężenie glukozy we krwi, przez 3
tygodnie podawano ekstrakt Żywego Mumio. Po tym czasie u ochotników zmierzono
poziom glukozy i odnotowano spadek jej stężenia po posiłkowego o 26 jednostek,
natomiast gdy mierzono poziom cukru na czczo zauważono, że spadek ten wynosi 15
jednostek. Uważa się, że za to działanie odpowiada obecny w Żywym Mumio kwas
humusowy, który posiada właściwości antyoksydacyjne, czyli neutralizuje wolne
rodniki. Zapobiega tym samym uszkodzeniom trzustki, do których dochodzi pod
wpływem działania tych reaktywnych cząsteczek, a tym samym usprawnia
funkcjonowanie tego narządu i reguluje poziom wydzielanej insuliny – hormonu
odpowiedzialnego za metabolizm węglowodanów. W jednym z przeprowadzonych badań,
które trwało 90 dni, uczestniczyło 60 bezpłodnych mężczyzn. Podawano im Żywe
Mumio i po upływie tego czasu u 60% pacjentów zauważono znaczny wzrost ilości i
ruchliwości plemników. Wyniki te sugerują, że Żywe Mumio może być z powodzeniem
wykorzystywany w terapiach bezpłodności mężczyzn. Wyniki niektórych badań
pokazują także, że Żywe Mumio może wpływać pozytywnie na przebieg procesu
owulacji. Zaburzenia owulacji są jedną z najczęstszych przyczyn niepłodności u
kobiet. Usprawnienie tego procesu może z kolei być podstawą terapii,
umożliwiającej zajście w ciąże. Żywe Mumio poprzez regulację gospodarki
androgennej zwiększa libido u mężczyzn, a także poprawia ich samopoczucie i
podnosi poziom energii witalnej. W jednym z badań wykazano, że przyjmowanie
ekstraktu mumio przez zdrowych mężczyzn prowadzi do znacznego wzrostu stężenia
wolnego testosteronu oraz hormonu DHEA, a także kontroluje poziom hormonów LH i
FSH. kolejne badanie potwierdzające to działania przeprowadzono z udziałem
mężczyzn (45-55 lat), którym podawano dziennie dwa razy po 250 mg ekstraktu z
tej substancji. Po 90 dniach odnotowano znaczny wzrost poziomu testosteronu w
ich krwi. Niezależne próby kliniczne potwierdziły, że Żywe Mumio wspomaga
trawienie oraz poprawia pracę jelit. W efekcie jest bardzo często
wykorzystywany przy niestrawnościach i przy zaburzeniach trawienia. Udowodniono
ponadto, że suplementacja tej substancji może być z powodzeniem wykorzystywana
w terapiach chorób wrzodowych. Do powstawania zmian wrzodowych przyczynia się
nadmierna ilość wydzielanej pepsyny, która drażni żołądek. Ekstrakt Żywego
Mumio, a dokładnie obecny w nim kwas fulwowy, reguluje ilość wydzielanej
pepsyny, a tym samym ogranicza ryzyko rozwoju choroby wrzodowej.
-3-
Żywe Mumio odznacza się wysokim potencjałem
antyoksydacyjnym, który wynika z zawartości składników aktywnych (głównie kwas
fulwowy i humusowy). Podczas suplementacji w organizmie znacznie wzrasta ilość
czynników przeciwutleniających, które pomagają usuwać wolne rodniki, a tym
samym zapobiegać reakcjom utleniania. W efekcie przyczynia się do poprawy
ogólnego stanu zdrowia i przeciwdziała procesom starzenia. Wyniki wielokrotnych
prób klinicznych sugerują także, że kwas fulwowy jest związkiem z grupy super
antyoksydantów, gdyż posiada on zdolność do oddawania oraz do przyjmowanie
elektronów, dzięki czemu jest w stanie neutralizować zarówno aniono- jak i
kationorodniki.
Bibliografia: Mittal P. et al.:
Therapeutic Potentials of “Shilajit Rasayana”-A Review, International Journal
of Pharmaceutical and Clinical Research 2009 Suraj P.A. et al.: Shilajit: A
Review, Phytotheraphy Research, 2007 Ghosal S, Reddy JP, Lal VK., Shilajit I:
chemical constituents. J Pharm Sci., 1976 Acharya SB, et al., Pharmacological
actions of Shilajit. Indian J Exp Biol., 1988 Agarwal SP, et al. Shilajit: a
review. Phytother Res., 2007 Meena H, et al. Shilajit: A panacea for
high-altitude problems. Int J Ayurveda Res., 2010
MIĘDZYNARODOWY DZIENNIK BADAŃ TOKSYKOLOGICZNYCH.
Dział Mikrobiologii Szkoła Nauk Przyrodniczych SIKKIM
Universiti 6th Mile Samdur, Tadong, Gangtok, Sikkim. Indie 2012 rok. Artykuł
przeglądowy – streszczenie.
MUMIO ŻYWE vs. RAK.
Dobroczynne mumio, powoli zostaje zaprzęgnięte do pomocy
człowiekowi tam, gdzie w bardzo wielu przypadkach jesteśmy zupełnie bezsilni.
Mimo ogromnego postępu w medycynie konwencjonalnej, mimo doskonałego sprzętu,
komputeryzacji, wiedzy i umiejętności chirurgów, rak najczęściej jednak wygrywa
z nami i naszymi możliwościami. Rak jest również główną przyczyną zgonów po
zabiegach kardiologicznych. Głównymi czynnikami etiologicznymi leczenia raka są
mutageny, wolne rodniki, toksyny metale ciężkie, cukier we krwi, wirusy,
promieniowanie (z wielu aparatów radioaktywnych) w tym zapalenie, które może
wzrosnąć, zwiększyć ryzyko rozwoju i postępowania raka. Żywe mumio odnosi się
do substancji humusowej, zawierającej od 60 – 80 % kwasu fulwowego (FA) i kwasu
humusowego (HA). Biologiczna aktywność żywego mumio to głownie te humusowe
komponenty FA i HA. W tej recenzji skupiliśmy się na chemioprewencji raka i
właściwościach żywego mumio oraz humusu ( kwas humusowy – mieszanina związków
organicznych) w zależności od składu materii organicznej z której powstaje i
pochodzi i charakterze kwasowym wchodzącym w skład próchnicy gleby i roztworów
wód naturalnych, czyli jest to mieszanina wielocząstkowych związków o
organicznym i zmiennym składzie. Żywe mumio, FA i HA posiadają właściwości
przeciwzapalne i antyoxydacyjne, antymutagenne, antytoksyczne, antywirusowe,
usuwające metale ciężkie, przeciwnowotworowe, fotoprotekcyjne. Te właściwości
sprawiają, że Żywe Mumio jest bardzo użytecznym środkiem do terapii i
zapobiegania. Ponad to Żywe Mumio nie ma żadnych skutków ubocznych, podawane z
czystą, dobrą wodą, działa jako odżywczy tonik odmładzający organizm, który
zwalcza problemy związane z wiekiem. Rak, jest drugą przyczyną najczęstszych
śmierci po zabiegach kardiologicznych i głównym problemem zdrowia publicznego,
powodującym w przybliżeniu około 7 mln zgonów rocznie na świecie. Istniejące
obecnie podejście terapeutyczne i techniki chirurgiczne nie radzą sobie z tym
skutecznie. Konwencjonalne terapie, jak chemioterapia, radioterapia,
immunoterapia i podejścia chirurgiczne w przypadku raka są bardzo mało
efektywne. A zatem konieczne jest zarekomendowanie rozwoju metod opartych na
mechanizmach naturalnych do zarządzania rakiem i prewencji bez toksyn.
-4-
Chemioprewencja jest zastosowaniem farmakologicznych środków
do sprowadzenia, zatrzymania lub unieszkodliwienia procesu nowotworowego.
Przyjmuje się, że skuteczny i akceptowany środek chemioterapeutyczny powinien
mieć takie cechy jak:
1.
Małe, albo nie toksyczne efekty w zdrowiu
chorego. 2. Wysokie efekty antywirusowe, zintensyfikowane działanie doustne,
niskie koszty i akceptowalny przez ludzi. Żywe Mumio jest właśnie jednym z
takich związków, który stosowano od wieków nie tylko w Ajurwedzie. Zawarte w
mumio żywym związki humusowe mogą być potencjalnym czynnikiem działania
chemioterapeutycznego. Mumio ma wiele biologicznych funkcji i zastosowań, które
działają jako cząsteczka nośnikowa. Ten niskocząsteczkowy nośnik jest i działa
bioaktywnie dlatego było stosowane przy leczeniu nadwrażliwości, diabetologii,
układzie trawiennym, astmie, anemii, przewlekłych egzemach, złamaniach kości,
leczeniu układu moczowo – płciowego i w wielu innych przypadłościach. Kwas
fulwowy to jeden z głównych składników żywego mumio wraz z kwasem humusowym,
ale są w nim również minerały w postaci jonowej. Te minerały są transportowane
do komórek i tkanek przez kwas fulwowy, który utrzymuje energię elektryczną
(potencjał elektryczny) ciała i w ten sposób prawdopodobnie uniemożliwia ich zanik,
śmierć. Zapewnia długowieczność i może działać, jako odmładzacz. Pomaga w
metabolizmie i produkcji energii. Może działać też, jako środek detoksytujący i
energetyczny, jako immunomodulator. Farmakologiczne działanie żywego mumio i HA
skłania do tego, ażeby stosować mumio w prewencji raka, gdzie może spełnić
istotną, leczniczą rolę. Właściwości przeciwutleniające, jakie posiada mumio to
wolne rodniki, jako cząsteczki z niepełnymi powłokami elektronowymi co czyni je
bardziej reaktywnymi niż te z kompletnymi powłokami elektronowymi. U ludzi
najbardziej rozpowszechniona forma wolnych rodników to tlen. Kiedy cząsteczka
tlenu staje się naładowana próbuje pobrać elektrony z cząsteczek co może
spowodować uszkodzenie DNA a także spowodować raka. Antyoksydanty są
substancjami, które wspierają komórki poprzez neutralizację ładunku
elektrycznego a te mogą zapobiec radykalnym uszkodzeniom w komórkach. Wolne
rodniki, które powstają podczas leczenia radioterapią i chemioterapią mogą
uszkodzić zdrową komórkę w sąsiedztwie tejże zdrowej komórki co sprawia, że
leczenie jest długotrwale i bolesne. Leki przeciwnowotworowe uszkadzają komórki
DNA przy produkcji reaktywnych form tlenu, stąd można używać przeciwutleniaczy
w leczeniu raka, ażeby zredukować ból i nasilenia oraz wzmocnienia terapii.
Żywe Mumio posiada trzy radykalne wolne rodniki przeciwutleniające, które
oczyszczają przeciwko NO i HO a to zależy od rosnącej koncentracji związków
humusowych w żywym, pierwotnym mumio. Stwierdzono też, że żywe mumio posiada
właściwości przeciwstarzeniowe. Pacjenci po 65 roku życia są bardziej zagrożeni
rozwojem raka i jest to wyższe o od 12 do 36 razy niż w wieku 25 do 44 lat. 70%
chorych zmarłych w wieku 65 lat to osoby chore na raka. Zdolność naprawy
uszkodzonego DNA zmniejsza się wraz ze wzrostem wieku, głównie ze względu na
znaczne spadki endogennego antyoksydantu w organizmie, które może prowadzić do
rozwoju raka. W związku z tym, zaleca się przyjmowanie przeciwutleniacza wraz
ze wzrostem wieku. W badaniach wykazano, że żywe mumio może opóźnić proces
starzenia się i ewentualnie zmniejszyć ryzyko uszkodzenia i upośledzenia
komórek. Stwierdzono, że żywe mumio to naturalny, zdrowy juvenator, który
przywraca witalność i młodość ciała Przeciwwrzodowe działanie żywego mumio:–
związek między wrzodem trawiennym a rakiem jest ważnym aspektem, głównie po
infekcji Helicobakter, po zakażeniu bakterią, która odgrywa ważną rolę w
rozwoju wrzodu dwunastnicy, wrzodu żołądka, jak również raka żołądka. Żywe
Mumio wyraźnie zmniejsza redukuje występowanie tej choroby. Pacjentom podano
doustnie 100mg/kg i stwierdzono znaczne zmniejszenie wskaźnika wrzodu jak i
całego owrzodzenia żołądka
2.
Przeciwzapalne działanie żywego mumio: – uważa
się, że zapalenie wywołuje progresję nowotworu jego rozwój i przerzuty. Pokazano,
że żywe mumio ma antyzapalne działanie, potwierdzone w badaniu. Jednoznacznie
stwierdzono, że pod wpływem żywego mumio zmniejsza się stan zapalny. Ponad to w
badaniach pokazano, że obecność humanu potasu zmniejsza poziom prozapalnych
cytokin. HA zawarte w żywym mumio hamuje degradację neutrofili w czasie stanu
zapalnego. Działa antyalergicznie i przeciwzapalnie na skórę i oczyszcza ją,
ponieważ FA ma działanie przeciwzapalne.
Chemioprewencja raka z Żywym Mumio i jego komponentami HA: Chemioprewencja
żywym mumio, jako funkcja jest czynnikiem fotoprotekcyjnym. Wykazano, że żywe
mumio ratuje alpinistów przed poparzeniem słonecznym, problemami ze skórą i
oczami. HA absorbuje promieniowanie ultrafioletowe i zapewnia ochronę
fotoprotekcyjną. HA może absorbować promieniowanie w tym UV i zapewnić
właściwości fotoprotekcyjne E. Coli w roztworze wodnym, może zmniejszyć ilość
promieniowania docierającego do komórek. Prewencja antywirusowa: Kilka badań
wykazało, że wiele infekcji wirusowych wiąże się z rozwojem raka. Możliwe, że
„Chłoniak Hodkina”, jest bezpośrednio związany ze stanem immunosupresyjnym i
HIV. Podczas gdy AIDS ma wspierać rozwój „Chłoniaka Burkitta”. Wirus HPV
brodawczaka ludzkiego, jest bezpośrednio związany z rakiem szyjki macicy i
zakażenie (mięsakiem) opryszczką kaposową jest również związane z chłoniakami i
mięsakami u pacjentów z HIV. Zasugerowano, że HA może zapobiegać niektórym z
tych nowotworów i wirusom powodującym raka. Na przykład HA może zmniejszyć HN
infekcję cieplną i replikację a także hamuje tę wirusową fuzję między
T-komórkami. Ponadto potrafi aktywować T-limfocyty i również zwiększyć IL-2
produkcję TH-1 komórek w HIV pacjenta. W innych badaniach leczono HIV u
pacjentów z terapią antyretrowirusową wraz z żywym mumio i odkryto, że u
pacjentów poprawia się: apetyt, męczące nudności, zanikają wymioty, hamuje
biegunkę, zanika depresja, znacznej poprawie ulega poprawa wagi i masy ciała,
normalizuje się temperatura, podniósł się poziom CD4 (limfocytów), wraz z
innymi zaletami. W związku z tym żywe mumio wraz z podanymi związkami
humusowymi, jest promieniem nadziei dla pacjentów z obniżoną odpornością. Antyoksydacyjne
i detoksykacyjne działanie (zapobieganie procesom nowotworowymi zapobieganie
procesom starzeniowym i chorobom sercowo – naczyniowym i wielu innych
negatywnych skutkom ubocznych produktów metabolizmu. W codziennym życiu
jesteśmy narażenie na wiele szkodliwych chemikaliów a niektóre z nich są
potencjalnymi substancjami rakotwórczymi. Jesteśmy narażeni na
wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (PAH) pestycydy, herbicydy – środki
chwastobójcze, toksyny i inne substancje rakotwórcze. Mogą one przypadkowo lub
nawet zawodowo (w pracy), prowadzić do rozwoju raka. Mutageny, (czyli czynniki
zmieniające materiał genetyczny), takie jak alfatoksyny i mykotoksyny, benzo
pestycydy, są najczęstszymi rodzajami związków rakotwórczych. Wyniki badań
udowodniły, że przetworzone HA może dezaktywować te mutageny, które były
przetestowane na drożdżach. Udowodnili swoim doświadczeniem, że HA redukuje
biodostępność i toksyczność składników chemicznych. Humat potasowy oczyszcza
materię mutagenną. HA może zdeaktywować aflatoksyny produkowane przez grzyby.
Kolejne doświadczenie, gdzie zbadali absorpcję aflatoksyny przez odessanie
polimeru w układzie trawiennym. Znaleziono kwas humusowy (HA), który absorbował
szkodliwe środki chemiczne i odwraca tworzenie się związków z którymi badani
mieli kontakt ustny. Kwas humusowy (HA)okazał się doskonałym środkiem przeciwko
lokalizacji , mutacji i ich usuwania a także metali ciężkich co więcej,
redukuje dostępność substancji niebezpiecznych i odwraca tworzenie się związku
mutagennego lub rakotwórczego. Zapobiega uszkodzeniom DNA komórki. Działanie
anty diabetyczne; kilka przeprowadzonych badań udowodniło, że cukrzyca jest
kluczowym czynnikiem przyczyniającym się do wzrostu nowotworów narządów litych
w tym wątroby, trzustki, jelita grubego, błony śluzowej, macicy i pęcherzyka
moczowego. Żywe mumio może utrzymać profil stężenia glukozy we krwi a badania
wykazały, że może obniżyć poziom cukru we krwi i poprawić profil lipidowy
poprzez obniżenie poziomu cholesterolu całkowitego. Inne badania na grupie 32
osób z cukrzycą typu II, którym podano żywe mumio w ilości 250g wraz z innymi
lekami doprowadziło do znacznego obniżenia poziomu cukru we krwi wraz z
lipidami o niskiej gęstości, lipoproteinamio bardzo małej gęstości i mniejsze
ilości całkowitego cholesterolu. Wykazano na podstawie wielu badań, że Żywe
Mumio i HA ma łagodne działanie i skuteczne przeciwnowotworowe i antyrakowe,
które jest skuteczne zarówno dla nowotworów złośliwych jak i łagodnych. Żywe
Mumio we współpracy z HA może zwiększyć wytwarzanie aktywnego tlenu podczas
gojenia się ran i w procesie przeciw nowotworowym. Raporty z badań wykazały, że
dzięki inkubacji HA linia komórek rakowych HE-2 jest zmniejszona o 65% w
porównaniu do grupy kontrolowanej. Żywe Mumio i HA mają działanie
immunomodulujące, gdzie żywe mumio pomaga układowi immunologicznemu, zwiększyć
wytwarzanie cytokin przez aktywowane komórki immunologiczne i utrzymuje ich
integralność. Żywe Mumio pokazało, że może aktywować makrofagi otrzewnowe i
aktywować splenocyty. Ponadto zwiększa sekrecję IL-2 przez komórki śledziony. Naukowcy,
badacze, medycy, którzy doświadczali z Żywym Mumio zdecydowanie polecają a
nawet zalecają stosowanie żywego mumio w licznych dolegliwościach, jakie nękają
ludzkość. Żywe Mumio to nie lekarstwo a jednak znawcy tematu twierdzą, że mówić
o żywym mumio, jako o leku to właściwe zdanie. To właśnie ono posiada składniki
przeciw utleniające, antywirusowe, przeciw zapalne, przeciw wrzodowe i anty
mutagenne oraz chelatujące właściwości metali ciężkich. Ponadto Żywe Mumio i
kwas humusowy (HA) z tymi właściwościami mogą korzystnie……chemioprewencji raka.
Dodatkowo jest przydatny w artretyzmie, pełni funkcje antygrzybiczne, również
jako ekstrakt odżywczy, który pomaga w odżywianiu i transportowaniu składników
odżywczych do tkanek naszego ciała. Żywe Mumio ma ogromne znaczenie i
właściwości terapeutyczne i na pewno może być dobrodziejstwem dla ludzkości w
prewencji i zapobieganiu raka. Opracowano na podstawie artykułu z
międzynarodowego dziennika badań toksykologicznych ogłoszonego w Indiach w
Sikkim University 6th Mile 2012 r.
International Journal of Alzheimer's Disease Artykuł
przeglądowy – streszczenie. Tłumaczenie mgr. Świgulska
Żywe Mumio: naturalny fitokompleks z potencjalną aktywnością
poznawczą, to naturalna substancja występująca w wysokich górach, (Himalaje,
Ałtaj i inne) tworzona przez wieki przez stopniowy rozkład niektórych roślin przez
działanie mikroorganizmów. Jest silnym i bardzo bezpiecznym suplementem diety,
przywracającym równowagę energetyczną i potencjalnie zdolnym do zapobiegania
kilku chorobom. Ostatnie badania wskazują na interesujące zastosowanie medyczne
w zakresie kontroli zaburzeń poznawczych związanych ze starzeniem się oraz
stymulacji poznawczej. Zatem kwas fulwowy, główna substancja czynna, blokuje
samoagregację tau, otwierając drogę ku badaniu terapii Alzheimera. W istocie
jest to produkt nutraceutyczny wykazujący korzyści dla zdrowia ludzkiego.
Biorąc pod uwagę spodziewany wpływ stosowania Żywego Mumio w medycynie,
zwłaszcza w naukach neurologicznych, konieczne są dalsze badania na podstawowym
poziomie biologicznym, jak również próby kliniczne, aby zrozumieć, w jaki
sposób cząsteczki organiczne Mumio Żywego, a zwłaszcza kwasu fulwowego, jednego
z składniki aktywne i oligoelementy działają zarówno na poziomie molekularnym,
jak i komórkowym oraz w całym organizmie. Żywe Mumio jest znane również na
północy Indii jako wysięk ze skał wysokogórskich, zwłaszcza w górach Himalajów
między Indiami i Nepalem, występuje też w dużych ilościach w Rosji, Tybecie,
Afganistanie, a nawet na północy Chile. Żywe Mumio był znane i używane przez
wieki przez medycynę ajurwedyjską, jako odmładzacz i związek
przeciwstarzeniowy. W starożytnej indyjskiej medycynie ajurwedyjskiej istnieją
dwie ważne cechy związku rasayany: zwiększenie siły fizycznej i promowanie
ludzkiego zdrowia. Wykazano, że korzyści zdrowotne wynikające ze stosowania
Żywego Mumio, różnią się w zależności od regionu, w zależności od miejsca, z
którego zostało pobrane. Biorąc pod uwagę unikalny skład fitokompleksu, bardzo
bogatego w kwas fulwowy, naukowcy postawili hipotezę, że Żywe Mumio jest
wytwarzane przez rozkład materiału roślinnego z gatunków takich jak Euphorbia
royleana i Trifolium repens. Rozkład ten zdaje się zachodzić przez wieki i na
tej podstawie Żywe Mumio uważane jest za tysiącletni produkt natury. Jednak
dalsze badania wykazały, że kilka innych organizmów roślinnych może generować
mumio, takich jak pleśnie jak Barbula, Fissidens, Minium i Thuidium oraz inne
gatunki, takie jak Asterella, Dumortiera, Marchantia, Pellia, Plagiochasma i
Stephenrencella-Anthoceros. Żywe Mumio składa się głównie z substancji
humusowych, w tym kwasu fulwowego, które stanowią około 60% do 80% całkowitego
związku nutraceutycznego oraz niektórych oligoelementów, w tym selenu o
właściwościach przeciwstarzeniowych. Substancje humusowe są wynikiem degradacji
materii organicznej, głównie substancji roślinnych, co jest wynikiem działania
wielu mikroorganizmów. Składniki są podzielone operacyjnie w huminach, kwasie
humusowym i kwasach fulwowych w zależności od ich rozpuszczalności w wodzie
przy różnych poziomach pH. Huminy nie rozpuszczają się w wodzie w żadnych
warunkach pH. Kwas humusowy jest rozpuszczalny w wodzie w warunkach
alkalicznych i ma masę cząsteczkową 5–10 kDa. Kwas fulwowy jest rozpuszczalny w
wodzie w różnych warunkach pH, a ze względu na niską masę cząsteczkową (około 2
kDa) jest dobrze wchłaniany w przewodzie pokarmowym i eliminowany w ciągu kilku
godzin do ciała. Jest prawdopodobne, że właściwości lecznicze przypisywane
Żywemu Mumio są zapewnione przez znaczny poziom kwasów fulwowych, które zawiera
Żywe Mumio, biorąc pod uwagę, że kwas fulwowy jest znany ze względu na silne
działanie przeciwutleniające i prawdopodobnie ma działanie układowe jako
aktywator dopełniacza. Ostatnie badania nad składem Żywego Mumio w Chile
wykazały, że wskaźnik ORAC wynosi od 50 do 500 jednostek Trolox / g materiału,
który jest znacznie wyższy niż Noni i jagody (Quinteros i in., Dane
niepublikowane). Żywe Mumio obecnie również znajduje zastosowanie w medycynie
alternatywnej - jako środek na mocne kości, wzmocnienie odporności, problemy
układu pokarmowego, na potencję i wiele innych. Część z tych właściwości
potwierdzają badania naukowe. Żywe Mumio ma postać ciekłej, mokrej, gęstej
smoły. Prawdopodobnie powstaje jako produkt procesu obumierania materii
organicznej: szczątków roślin, alg czy porostów, dostających się w zakamarki
skał górskich . W medycynie naturalnej mumio stosowano także na bóle i zawroty
głowy, migrenę, choroby kobiece, anginę, ból gardła, kaszel, katar,
paradontozę, ropiejące rany, czyraki, egzemy, astmę i boreliozę i wiele innych.
Mumio zainteresowało także współczesnych naukowców. Badania nad tą substancją
prowadzi się od kilkudziesięciu lat, przede wszystkim w Rosji i Indiach. Wynika
z nich, że mumio poprawia stan kości, przyspiesza gojenie się złamań, a także
wspomaga leczenie osteoporozy. Wszystko za sprawą kwasów próchniczych
(humusowych), wśród których dominuje kwas fulwowy, który ma zdolność
stymulowania komórek do syntezowania związków wapnia w układzie kostnym. Poza
tym mumio dostarcza wapnia i fosforu - podstawowych materiałów budulcowych
kości. Zawarte w mumio kwasy humusowe regenerują uszkodzone tkanki przez
zwiększenie ich ukrwienia oraz wzrost metabolizmu komórkowego. W związku z tym
mumio można stosować w postaci maści lub kompresów Żywe Mumio w ok. 80 proc.
składa się z kawasów humusowych. Resztę stanowią aminokwasy, witaminy z grupy
B, olejki eteryczne, prowitamina D, kwasy organiczne, pierwiastki mineralne,
takie jak: wapń, fosfor, sód, magnez, potas, żelazo, miedź, kobalt, mangan, selen, cynk, molibden, a nawet jad pszczeli.
Naukowcy z Santiago (Chile) na łamach pisma "International Journal of
Alzheimer's Disease"5 przekonują, że kwas fulwowy zawarty w mumio może
zahamować proces agregacji białek tau, będących jedną z przyczyn choroby
Alzheimera. Zdaniem naukowców kwas fulwowy może odegrać ogromną rolę w
rozwoju potencjalnych metod leczenia choroby Alzheimera przy użyciu naturalnych
produktów. Żywe Mumio wspomaga trawienie i usprawnia pracę jelit, dlatego może
pomóc na problemy układu pokarmowego, np. zaburzenia trawienia, niestrawność.
Żywe Mumio może być stosowane także w chorobie wrzodowej.
Wykazano, że zawarty w mumio kwas fulwowy zmniejsza wydzielanie pepsyny -
czynnika drażniącego żołądek i przyczyniającego się do powstawania wrzodów. Warto
wiedzieć, że Żywe Mumio może obniżać poziom cukru we krwi.Osobom z podwyższonym
poziomem cukru przez 3 tygodnie podawano żywe mumio. Po zakończeniu
eksperymentu okazało się, że stężenie po posiłkowe glukozy obniżyło się średnio
o 26 jednostek, a mierzone na czczo - o około 15 jednostek. Wynika to m.in. z
właściwości antyoksydacyjnych i przeciw rodnikowych kwasów humusowych, które
chronią trzustkę przed uszkodzeniami spowodowanymi toksycznym działaniem
wolnych rodników. Współczesna fitoterapia poleca żywe mumio w postaci czopków
na hemoroidy. Zmniejszają one krwawienie, łagodzą ból, działają
przeciwświądowo, wspomagają odbudowę śluzówki i zapobiegają stanom zapalnym. Żywe
Mumio - panaceum na układy rarytalne, odpornościowe, trawienne, sercowe i
nerwowe. Żywe Mumio jest lekiem ajurwedyjskim o wielu właściwościach i jest w
stanie leczyć prawie wszystkie rodzaje dolegliwości ciała
HYPOKSJA I SŁABOŚĆ, W TYM DEGRADACJA MIĘŚNIOWA
Żywe Mumio wzmacnia zalety innych ziół poprzez zwiększenie
ich biodostępności w organizmie. Zawiera ponad 84 rodzaje minerałów, w tym
główny składnik, kwas fulwowy, i dostarcza większości niezbędnych minerałów do
organizmu. Kwas foliowy działa jak cząsteczka nośnika w ludzkim systemie pomaga
w transporcie składników odżywczych do głębokich tkanek i usuwa głęboko osadzone
toksyny z organizmu. Żywe Mumio pomaga w produkcji energii, skraca okres
regeneracji uszkodzonych mięśni, kości i układu nerwowego i jest wykorzystywany
w leczenie złamań. Zmniejsza to degradację mięśni i kości oraz zwiększa ich
siłę na dużych wysokościach. Żywe Mumio ma również zdolność pokonywania stresu
fizycznego i psychicznego, dzięki czemu jest stosowany w leczeniu zmęczenia,
letargu, zimna itp., które są częstymi problemami na dużych wysokościach. Bucci
(2000) i Frawley i wsp. (2001) donieśli, że spożywanie Żywego Mumio z mlekiem
stanowi jeden z najsilniejszych naturalnych suplementów o potencjale
eliminującym wszystkie słabości. Kwas fulwowy pomaga w wchłanianiu żelaza do
organizmu, dzięki czemu jest biodostępny dla komórek macierzystych szpiku kostnego
do tworzenia krwi, a zatem Żywe Mumio może być bardzo pomocne w radzeniu sobie
z warunkami podobnymi do niedotlenienia w organizmie. Oprócz właściwości
oczyszczających krew, Żywe Mumio zwiększa również zdolność krwi do przenoszenia
tlenu. Pomaga w poprawie krążenia krwi i jej dyfuzji do tkanek oraz utrzymuje
niezbędne poziomy tlenu w organizmie podczas niedotlenienia. Dash (1991)
poinformował, że Żywe Mumio jest dobrym detoksyfikatorem, pomagającym w
eliminacji toksyn z organizmu i jego regularnym użycie zatrzymuje produkcję
toksyn w organizmie. Dlatego Żywe Mumio jest również stosowany w leczeniu
zatrucia dwutlenkiem węgla na terenach pagórkowatych. OSTRA GORĄCA CHOROBA
(AMS) Głównym problemem związanym z wysokimi wysokościami jest ostra choroba
górska (AMS). Objawami AMS są zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zaparcia,
biegunka, nudności, wymioty, ból głowy, jadłowstręt, duszność, suchy nos,
zmęczenie, zawroty głowy, kołatanie serca, kaszel, letarg, duszność, obrzęk,
zawroty głowy, zmęczenie, zaburzenia snu i niechęć do pracy . Różni naukowcy
dowiedli eksperymentalnie, że Żywe Mumio może być skutecznie stosowany w
leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych, bólów głowy, osłabienia anoreksji,
problemów z sercem, odwodnienia, bezsenności, duszności, wilgotnego kaszlu i
bólu. Dlatego może być bardzo korzystny w leczeniu AMS . Bezsenność jest
kolejnym powszechnym problemem na dużych wysokościach - rozwija się ona z
powodu niedotlenienia, stresu, lęku wśród innych przyczyn. Żywe Mumio działa
jako środek antystresowy, przeciw lękowy, przeciwpadaczkowy i adaptogenny, a
także okazał się przydatny w leczeniu bezsenności. WYSOKA WYSOKOŚĆ, WYSOKIEJ
EDEMY PŁUC I BÓLU (HAPE)
HAPE jest poważnym problemem na dużych wysokościach, który
rozwija się z powodu niedoboru tlenu oraz niskiego ciśnienia atmosferycznego. W
HAPE płyny gromadzą się w płucach ciała, a niektóre objawy to duszność, ból w
klatce piersiowej, gorączka, letarg, kaszel i sinica.] Żywe Mumio, będąc lekiem
moczopędnym, usuwa nadmiar płynu z płuc. jako ciało, co czyni go bardzo
skutecznym w leczeniu stanów podobnych do HAPE i obrzęków. Żywe Mumio ma
działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, a zatem jest przydatny w różnych
bolesnych stanach organizmu. stan zapalny i ból. Dash (1991) doniósł również,
że Żywe Mumio może być przydatne w leczeniu duszności.
WYSOKIE WYSOKOŚCI - EDEMA ZBÓŻ I DEMENTIA (HACE)
HACE jest wynikiem puchnięcia w tkance mózgowej z powodu
niskiego ciśnienia atmosferycznego. Objawy obejmują ból głowy, utratę
koordynacji, osłabienie i obniżony poziom świadomości, w tym dezorientację,
utratę pamięci, halucynacje, zachowania psychotyczne i śpiączkę. Zwykle
występuje po pobycie przez tydzień lub dłużej na dużych wysokościach. Ciężkie
przypadki mogą prowadzić do śmierci, jeśli nie zostaną szybko potraktowane.
Żywe Mumio może być bardzo przydatny w leczeniu stanów podobnych do HACE w
mózgu, ponieważ utrzymuje pozakomórkową objętość w organizmie poprzez jego
działanie moczopędne oraz usuwa nadmiar płynu i toksyn z mózgu i ciała.
Poprawia pamięć i zwiększa pewność siebie w celu lepszego radzenia sobie ze
stresem; ma również bardzo dobre właściwości przeciwutleniające
Prof. Dr n. farm. Wiktor Stelmach MAGAZYN APTEKARSKI 7/2007
W ostatnim czasie Mumio w coraz większym stopniu przykuwa
uwagę uczonych głównie z zakresu medycyny, chemii, farmacji i nauk
przyrodniczych. Mumio to naturalny żywico podobny produkt pochodzenia
biologicznego, wydzielający się ze skał niektórych masywów górskich w czasie
upalnej pogody oraz bitum pływający po powierzchni wody morskiej. Powstało ono
w wyniku złożonych przemian zachodzących w mineralno-organicznej masie biosfery
Ziemi.Przeważnie występuje w miejscach suchych, osłoniętych od wiatru i słońca,
gdzie skały są utworzone przez granity wapienne. Można go spotkać w wyższych
partiach gór: Ałtaju, Pamiru, Kaukazu, Himalajach. Preparat ten jest samoistną
mieszaniną dużej ilości składników organicznych i mineralnych. Na szczególną
uwagę zasługuje fakt, że jeśli w przeciętnym produkcie leczniczym znajduje się
zwykle 3-8 składników chemicznych, z czego przeważnie jeden lub dwa stanowią
bazę leku, to Mumio może zawierać nawet do 65 komponentów, które zebrała sama
przyroda, wspaniale zharmonizowanych w jedną substancję. Złożony skład tego
preparatu wpływa zbawiennie na przebieg czynności fizjologicznych organizmu.
Mumio posiada obronne i adaptogenne właściwości, usuwa zmęczenie, działa
ogólnie wzmacniająco, przywraca utracone siły i energię. Uczeni i lekarze wielu
krajów (głównie rosyjscy) podają, że jest to silny biostymulator efektywniejszy
od korzenia żeń-szenia i szerszym zakresie działania. Mumio wywiera silniejsze
działanie bakteriobójcze niż niektóre antybiotyki, aktywizuje przemianę
materii, pomaga w utrzymaniu właściwego poziomu elektrolitów, leukocytów i
hemoglobiny we krwi, stymuluje wydalanie substancji toksycznych z organizmu.
Preparat ten również zwiększa aktywność bioelektryczną serca, wzmaga
wydzielanie soku żołądkowego, szybko likwiduje stany zapalne, przyspiesza
gojenie się ran, zadrapań złamań itp. Lekarze starożytni poświęcili Mumio dużo
miejsca w swoich pracach – jednomyślnie stwierdzając, że daje ono siłę całemu
organizmowi. Starożytni lekarze ajurwedyjscy używali Mumio do leczenia m.in.
chronicznego zapalenia oskrzeli, dolegliwości trawiennych, chorób nerek i
pęcherza, nerwowych, cukrzycy, anemii i przy złamaniach kości. Również
stosowali go dla zwiększenia wigoru i witalności , jako antyseptyka i środka
przeciwzapalnego, stosowali Mumio jako antidotum na zatrucia oraz w leczeniu
różnych chorób i stanów zapalnych. Ludność stolicy Persji stosowała Mumio w
następujących przypadkach: kobiety nacierały się nim przy pierwszej kąpieli po
porodzie, aby szybko wydobrzeć,ogólnie schorowane smarowały plecy lub
przyjmowały doustnie trochę Mumio, aby się uodpornić, mężczyźni używali na
zwiększenie potencji; nacierając się, albo pijąc rozpuszczone Mumio. Arystoteles–
wypowiedział się na temat leczniczych właściwości Mumio Polecał swoim
pacjentom, aby je stosować przy bólu i zawrotach głowy, flegmatycznym
charakterze, dreszczach, paraliżu nerwu twarzowego, epilepsji również jako
środek przeciwkrwotoczny oraz wzmacniający serce. Twierdził też, że pomaga przy
głuchocie wrodzonej. Arabowie przypisują Mumio nadzwyczajne uniwersalne
działanie. Według ich źródeł uśmierza ono bóle pochodzące od złamań, naderwań,
zwichnięć, uszkodzeń i naciągniętych ścięgien. Pomaga również przy bólach
głowy, migrenach, paraliżu twarzy, bólu ucha, anginie, kaszlu, migotaniu serca,
czkawce, dusznościach i chorobach śledziony. Uważano go za najskuteczniejszy
lek w krwotokach wewnętrznych, nietrzymaniu moczu, drganiu rąk, tężcu, w
skurczach mięśniowych, zaburzeniach czynnościowych żołądka i wątroby,
schorzeniach pęcherza i dróg moczowych, przeciw epilepsji, żółtaczce, gruźlicy,
wykwitom skórnym, wzdęciom, nerwobólom i bólom stawów, jako odtrutka przy
różnych zatruciach i ukąszeniach skorpionów. Systematyczne badania Mumio
prowadził też arabski lekarz Sim Abu Ali W swoim znakomitym dziele pt. „Kanon
nauki lekarskiej” Awicenna uważa, że Mumio oprócz wymienionych już właściwości,
„wyostrza uczucia, wzmacnia żołądek i jest najbardziej doskonałym złożonym
lekarstwem”. Receptury podane blisko 1000 lat temu są wykorzystywane przez
współczesnych lekarzy.Inni medycy z kolei rozpisywali się o wspaniałym wpływie
Mumio na przemianę materii, reumatyzm, normalizację funkcji organów
wewnętrznych.Inny arabski uczony, podróżnik i geograf Al-Biruni-Abn-Reyhan
zetknął się z Mumio na terenie Indii. W swym dziele pt. Kitab-al-Saidana”
opisał jego właściwości m. In. „Mumio zasługuje na to, aby chronić je jak
najcenniejszy skarb ku pomocy tych, którzy złamali jakąkolwiek kość”. Al-Hakim
Muhammad Husajn-khan Alay w książce Makhzanul-adwija” (Forma klimatów) opisuje miejsca
tworzenia się Mumio, sposoby jego oczyszczania i stosowania. Z kolei w książce
Muhammada Khadi-Alukajli Khadi-khana Muhammad Husajna zatytułowanej „Karabidini
kabir” opisany jest sposób stosowania balsamu o odpowiednim stężeniu w
połączeniu z olejkiem różanym. Z niespotykaną jednomyślnością jest ono oceniane
jako pewne, najbardziej skuteczne lekarstwo, pomagające przy wszelkich
możliwych chorobach. Według różnych przekazów pisemnych i ustnych, lecznicza
moc Mumio czyniła niemal cuda. Rozgłos i sława o nadzwyczajnych cechach tego
specyfiku przeniknęła w kierunku na zachód Europy. Jednakże informacje o
pochodzeniu Mumio były bardzo skąpe i przekazywane ustnie. Jeszcze do XVII
wieku w rękopisach i pracach wydanych drukiem w Anglii, Francji i Niemczech, spotykamy
opisy Mumio jako środka leczniczego. Angielski lekarz Robert James (1776 r.)
włączył Mumio do Farmakopei. Opisał ten preparat jako czarną, błyszczącą,
smolistą postać, o kwaśno gorzkim smaku i przyjemnym zapachu. Lekarz Muhammad
Husejn Szerazi w 1762 roku podał dokładny opis Mumio w książce pt. „Skarbnica
lekarstw”, gdzie jest mowa o efektywności tego medykamentu przy różnych
chorobach kobiecych, leczeniu bólu głowy, paraliżu, reumatyzmu, przy
kontuzjach, a szczególnie złamaniach kości.
UZDRAWIAJĄCY BALSAM WSCHODU Prof. Dr n. farm. Wiktor
Stelmach MAGAZYN APTEKARSKI 8/2007
Mimo zaawansowanej techniki badań przy użyciu nowoczesnej
aparatury naukowo-badawczej i ogromnej wiedzy przedstawicieli różnych dziedzin,
do tej pory nie udało się ustalić jak powstało Mumio. Odnośnie jego pochodzenia
istnieje wiele teorii i hipotez, jednak żadna z nich nie wyjaśnia do końca tej
zagadki. Wielu uczonych starożytnego Wschodu utrzymywało pogląd, iż jest to
produkt geologiczny, wyziewy z wnętrza ziemi wydobywające się przez szczeliny
skalne. Dlatego myśleli że są to zastygłe „skalne łzy”. Kilku ekspertów na
podstawie przeprowadzonych badań doszło do wniosku, że jest ono pochodzenia
zwierzęcego, a jego podstawowym składnikiem są ekskrementy gryzoni i domieszki
mineralne (produkty przemian węglowodorów, produkty naftowe itp.). Inni
specjaliści twierdzą, że Mumio składa się z soku morwy, różnych porostów,
jałowca, wosku i wydzielin dzikiej pszczoły miododajnej. Odmienna teoria nazywa
ten specyfik „balsamem górskim”, a pod względem pochodzenia dzielili je
na:„wosk górski”- produkt dzikiej pszczoły miododajnej,„brag-żun”- ekskrementy
szczekuszek (Ochotonidae),„olej skalny”- minerały z grupy halotrychitu. Tybetańczycy
uważali, iż Mumio gromadzi się w głębokich pęknięciach skalnych i tworzy się
podobnie jak szpat polny (skaleń), siarczek rtęci itd. W jednym z traktatów
czytamy: „Ze skał rozpalonych gorącymi promieniami letniego skwaru, soki złota,
a wraz z nimi część rodzajów metali – kosztowności przesączają się podobne do
ciekłego wyciągu i wypływają na wierzch tworząc „Brag-żun” – „skalne
nacieczenie” (Mumio). Tak więc w tybetańskich traktatach medycznych powstawanie
„Brag-żun” wiązano wyłącznie z procesami geologicznymi, nie wspominając ani
słowem o jego pochodzeniu roślinnym lub zwierzęcym. Należy przypuszczać, że
kamienny olej Mümnogay i Mumië-asil Azji Środkowej mają wspólną przyrodę i
odnoszą się do algarytów. Hinduski uczony Chopra (1958r.) uważa Mumio za
produkt pochodzenia mineralno – roślinnego, potwierdzając swoją opinię
zawartością w tej substancji: żywicy, kamieni i resztek roślin. Współcześni
badacze na podstawie zebranych przekazów próbują nadać całemu zagadnieniu
bardziej racjonalną formę; zasugerowani obecnością wosku i miodu twierdzą, że
Mumio to pozostałości siedzisk górskich pszczół. Inni uważają, że są to
organiczne szczątki fauny i flory połączone z nieorganicznymi skalnymi
minerałami. Według nich składniki te wymieszały się podczas naturalnego procesu
trwającego tysiące lat. W ostatnich latach Mumio stało się ponownie specyfikiem
godnym zainteresowania przez współczesnych naukowców z wielu krajów, położonych
głównie w miejscu występowania tego surowca. Badania nad tą substancją są
prowadzone od kilkudziesięciu lat w instytutach farmaceutycznych i klinikach Rosji
(Moskwa, Sankt Petersburg), Gruzji (Tbilisi), Uzbekistanu (Taszkent),
Tadżykistanu (Duszanbe) oraz Kirgistanu (Biszkek). Znaczną część tych badań
kiedyś nadzorowało i dotowało Ministerstwo Zdrowia byłego ZSRR; obecnie badania
i pracę trwają nadal, lecz już w samodzielnych państwach. Opierając się na
badaniach prowadzonych w Instytucie Chemii Farmaceutycznej w Taszkencie
(Uzbekistan) i Duszanbe (Tadżykistan), Instytucie Chemii Organicznej Akademii
Nauk Uzbekistanu i Kirgistanu oraz Tiwari & Tiwari Joshi – Centrum
Naukowych Badań Medycyny Indyjskiej, opisano siedem odmian Mumio ze względu na
jego genealogię. Efekt pracy dzikich pszczół, skamieniały w rezultacie
długotrwałego pozostawienia na działanie warunków atmosferycznych i zmian w
strukturze Ziemi. W przeszłości większą część Azji Środkowej stanowiło morze.
Na jego obszarze było bardzo dużo wysp obfitujących w bogatą faunę i florę.
Tysiące lat temu terytorium to wznosiło się coraz wyżej. Zaczęła pękać skorupa
ziemska. Miliony rodzin dzikich pszczół, które mieli gniazda w szczelinach,
dziupłach, jaskiniach, znalazły się pod ziemią. Drzewa i resztki owadów
zamieniły się w niezwykłą substancję. Tak powstało jedno z silniejszych
lekarstw rzadko spotykane i nie tanie. W Indiach znany jest specyfik pod nazwą Shalaja,
który posiada cechy podobne do Mumio. Taką nazwę ma również ryba występująca w
wodach Oceanu Indyjskiego. Pozyskany z niej tran, pod działaniem słońca i
wpływu czasu, robi się podobny do czerwonego miodu i jest stosowany jako lek,
który charakteryzuje się wysokimi właściwościami terapeutycznymi. Porostowe:
gęsta lub twarda smoło podobna masa. Produkt powstały w wyniku przemiany
porostów naskalnych. Cyprysowe: smoło podobna brązowo-czarna masa o smolistym
zapachu. Powstaje w wyniku rozpadu korzeni i pni cyprysa, żywotnika i jałowca.
Miesza się z elementami gruntu, tworząc nacieki w szczelinach skalnych. Bitumiczne:
urwiste skały himalajskich tundr, ogrzane przez wiele wieków silnymi
promieniami słońca i towarzyszące temu kolejne generacje traw, mchu, kwiatów i
innej roślinności, wydają ciemno kleistą substancję bogatą w składniki
lecznicze. Mineralne: substancja o barwie brązowej lub czarnej. Utworzyła się w
warstwach w pobliżu złóż ropy naftowej w wyniku reakcji pomiędzy hydratami, a
węglowodorami grup naftenowych w szczelinach skalnych z udziałem
mikroorganizmów (szczególnie bakterii). Dość dobrze przylega do skały, ale pod
wpływem upałów staje się bardzo plastyczna. Jako substancja jest praktycznie
bez zapachu, ale w zetknięciu np. z rozżarzonym węglem wydziela silny zapach
siarki zmieszanej z ropą naftową. Pod względem jakości rozróżniamy trzy rodzaje
tak powstałego Mumio:pierwotne (doskonałe) bardzo cenne ze względu na swoje
właściwości lecznicze jak i sporadyczność występowania,wtórne (średniej jakości),
którym natura obdarzyła nas z większą szczodrością. Ten twór Natury jest
zjawiskiem powszechnie występującym w górach Pamiru (byłe obszary ZSRR), gdzie
jego warstwy sięgają nawet kilku metrów. Pozyskuje się go na skale przemysłową
wspólnie opracowanym projektem przez Wydział Nauki i Techniki Rady Ministrów
Republiki Uzbeckiej wraz z Ministerstwem Ochrony Zdrowia oraz Instytutem
Geologii Akademii Nauk Uzbekistanu. Lekarze i naukowcy dowiedli, że Mumio to
preparat przyjazny dla organizmu, wspomaga leczenie stanów zapalnych, infekcji
bakteryjnych oraz regeneruje uszkodzone tkanki. Oficjalnie zostało
zarejestrowane i dopuszczone do praktyki lekarskiej w Rosji i wielu krajach
byłego ZSRR. Profesor A. Sz. Szakirow z Taszkenckiej Akademii Medycznej (Uzbekistan)
wiele prac naukowych poświęcił Mumio. W latach siedemdziesiątych ubiegłego
wieku napisał pracę doktorską na temat Mumio i jako chirurg interesował się
działaniem tego preparatu na układ kostny. Były przeprowadzone testy na
zwierzętach, a następnie w warunkach klinicznych na ludziach. Szakirow dowiódł,
że Mumio jest skutecznym środkiem wspomagającym proces zrastania złamań, a
także pomocne w późniejszej rehabilitacji. Udowodnił, że oczyszczony ekstrakt
Mumio nie powoduje żadnych szkodliwych działań ubocznych. Wraz ze swoim
zespołem (W.N. Ismaiłowa, A.W. Biszniewski, J.H. Narulniew) Szakirow analizował
„Kanon Medycyny” Awicenny i dzieła Beruniego z Xl wieku. Okazało się, że
zalecane tam dawki Mumio i sposoby jego stosowania w roztworach są bardzo
trafne, toteż współczesne kurację pokrywają się z przepisami zalecanymi i
stosowanymi 1000 lat temu. Oprócz tego lekarze i naukowcy z Taszkentu wykazali,
że jednorazowe dawki 0,2g tej substancji do wewnątrz są zbyt małe.
Właściwości fizykochemiczne
Skład Mumio nie jest już dzisiaj tajemnicą. Współczesnej
nauce wiadomo, że preparat stanowi samoistną mieszaninę dużej ilości składników
organicznych i mineralnych. Kilka z kilkudziesięciu składników Mumio pojawia
się rzadko w formie naturalnej. W rzeczywistości niektóre z nich nie są znane,
by istniały w jakiejkolwiek naturalnej substancji innej niż Mumio. Rezultaty
badań fizykochemicznych wodnych roztworów Mumio różnego pochodzenia
(samarkandzkie, zabajkalskie, pamirskie, ałtajskie) przy użyciu współczesnej
aparatury, wykazały różną aktywność elektrochemiczną, co oznacza zależność
biochemicznej aktywności od źródła pochodzenia preparatu. Szczególnie
praktyczne okazało się zastosowanie spektrometrii w badaniach Mumio, bez
konieczności eksploatowania unikalnej i drogiej aparatury. I już wspomniano
wcześniej, ze względu pochodzenia mamy do czynienia z różnymi odmianami Mumio,
przy czym każda z nich posiada odrębne lub zbliżone właściwości, zarówno pod
względem fizycznym jak i chemicznym. Dlatego intencją tej części artykułu jest
podanie czytelnikom w sposób zbiorczy wszystkich cech jakie mogą posiadać różne
odmiany Mumio, bez szczegółowego omawiania właściwości fizykochemicznych każdej
z tych odmian, wykraczałoby poza ramy niniejszej publikacji. Mumio przy długim
przechowywaniu a także w otwartym lub nieszczelnym opakowaniu traci wodę i
twardnieje. Dlatego za najcenniejsze uważa się Żywe Mumio. Pod względem
chemicznym w swoim naturalnym stanie Mumio zawiera: składniki organiczne ok.
72%: sześć aminokwasów (6 – 16) egzogennych i endogennych, witaminy z grupy
A,C, D, P, olejki eteryczne, kwasy organiczne, produkty pszczeli, żywice i
inne. W skład aminokwasów egzogennych wchodzi: treonina, walina, metionina,
izoleucyna, fenyloalanina, lizyna. Aminokwasy endogenne to: glicyna, kwas
asparaginowy, prolina, glutamina, serynocysteina, arginina.składniki
nieorganiczne: makroelementy (minerały): wapń, fosfor, magnez, potas oraz
mikroelementy (pierwiastki śladowe): żelazo, miedź, kobalt, mangan, selen,
cynk, molibden i inne. Wszystkie składniki Mumio zostały brane przez Naturę w
sposób doskonały i połączyły się ze sobą podczas zachodzących procesów
trwających setki lat. Stanowią one znakomite uzupełnienie kuracji
wzmacniających organizm w sposób naturalny.
MUMIO – UZDRAWIAJĄCY BALSAM WSCHODU Prof. Dr Wiktor Stelmach
MAGAZYN APTEKARSKI 9/2007 WPROWADZENIE PREPARATU LECZNICZEGO MUMIO W WALCE Z
RÓŻNYMI CHOROBAMI , TO DUŻY WKŁAD W OCHRONĘ ZDROWIA CZŁOWIEKA W PRZYPADKACH,
GDZIE MEDYCYNA AKADEMICKA JEST BEZRADNA.
Renesans fascynacji tym eliksirem życia rozpoczął się w
krajach zachodnich w latach sześćdziesiątych XX wieku i stale rośnie –
uzasadniony i potwierdzony wieloma dowodami o jego skuteczności. Mumio określa
się jako wysokoaktywny naturalny biostymulator, a przede wszystkim silny
stymulator procesów regeneracji różnych tkanek organizmu. W czasach Safawidów
(1501-1736 r.) cały zbiór Mumio ze szczelin skalnych w pobliżu miasta Jahrom –
pierwotne doskonałe Mumio z Farsu – należało do szacha. Kopalnie były
pieczętowane przez strażników i tylko jeden raz w roku uroczyście otwierano je
pod bezpośrednim nadzorem gubernatora kantonu Lär i Däräb. W Teheranie po dzień
dzisiejszy jest to produkt poszukiwany i trudno dostępny ( bardzo wysoka cena).
Warto wspomnieć że wywóz Mumio w tamtych czasach z ZSRR za granicę był
zabroniony, gdyż traktowano je jako skarb narodowy, podlegający szczególnej
ochronie.
Aktywność farmakologiczna
Szereg uczonych o różnych specjalnościach oraz lekarze
podają, że preparat Mumio posiada unikalne właściwości. Działa jako bardzo silny
biostymulator, 3 – 5 razy efektywniejszy od słynnego korzenia żeńszenia i o
szerszym spektrum działania w wielu procesach regeneracyjnych. Mumio to prawie
uniwersalny środek na wiele chorób, w tym również określanych mianem tzw.
„nieuleczalnych”. Mechanizm działania tego specyfiku jest złożony i wywiera
wielokierunkowy wpływ na prawidłowe funkcjonowanie organizmu pod warunkiem
zastosowania preparatu w odpowiedniej kategorii, ustaleniu dawki i sposobie
użycia (w zależności od schorzenia), czasu trwania kuracji. Działanie i
właściwości lecznicze preparatu Mumio można ująć w sposób następujący: Normalizuje
funkcje organów wewnętrznych i zewnętrznychPodwyższa fizjologiczną aktywność
tak pojedynczych komórek, jak i całych systemów organizmuAktywizuje przemianę
materiiWspomaga w utrzymaniu właściwego poziomu:- stężenia
elektrolitów-erytrocytów-leukocytów-hemoglobiny-obniża OB. Uzupełnia niedobory
niektórych minerałów i witamin w organizmie oraz wspomaga ich
przyswajanieZwiększa bioelektryczną aktywność sercaHamuje wzrost komórek
rakowychWywiera działanie przeciwzapalne, antybakteryjne, przeciwbólowe i
uspokajającePobudza pracę układu trawiennego i oddechowegoStymuluje wydalanie
substancji toksycznych z organizmuPrzyśpiesza procesy regeneracyjne
uszkodzonych tkanek w tym kościOdnawia system odpornościowy jako
immunostymulatorPosiada właściwości biogennej stymulacjiStymuluje reakcję
ochronną makrofagówStymuluje reakcję łącznotkankowąOddziaływuje silniej
bakteriobójczą niż niektóre antybiotykiZwiększa ilość limfocytów w krwi
obwodowejObniża (wydłuża) czas krzepliwości krwiOpóźnia proces zwapnienia
naczyń krwionośnychObniża tolerancję plazmy na heparynęWydłuża czas heparynowy
i trombinowyDziałanie antykoagulacyjne i rozszerzające naczynia
krwionośneLikwiduje istniejące zakrzepyPoprawia krążenie włośniczkowe
(kapilarne)Podwyższa aktywność fibrynolityczną krwiZwiększa ilość wolnej
heparynyZmniejsza ilość fibrynogenuRównoważy (stabilizuje) ciśnienie tętnicze
krwi bez zmian częstotliwości akcji sercaReguluje temperaturę ciałaReguluje
funkcję organów płciowychWpływa korzystnie na całość procesów biochemicznych
zachodzących w organizmie człowieka. Dlatego Mumio stosuje się wspomagającą w
leczeniu: Złamań kości (wzmacnia też kruche, słabe kości)Kontuzji (zwichnięć,
stłuczeń, naciągnięć)Chorób skórnych, oparzeńGojeniu się ran, zadrapańChorób
układu krwionośnego, w tym chorób sercaChorób obwodowego układu nerwowego
(zapalenia nerwów)Zaburzeń procesów wytwórczych krwiChorób układu pokarmowego
(zatrucia, niestrawność)Chorób górnych dróg oddechowych (katar, kaszel,
angina)Zatruć polekowych i negatywnych skutków chemioterapii (przyczynia się do
wydalania z organizmu szkodliwych związków oraz soli metali ciężkich)Infekcji
bakteryjnych. Mumio: Wzmacnia organizm, podnosi wydajność fizyczną i umysłową,
dodaje energiiMumio jest uważane przez sportowców jako „eliksir rekordów”,
ponieważ wspomaga organizm przezwyciężaniu znacznych obciążeń fizycznychWpływa
łagodząco na nagłe reakcje organizmu wskutek zmiany ciśnieniaZmniejsza
dolegliwości po ukąszeniach owadówŁagodzi ból zębów i działa wspomagająco w
leczeniu paradontozy Mumio od czasów starożytnych do tej pory zajmuje
najbardziej zaszczytne miejsce wśród leków naturalnych. Ten cenny środek
leczniczy sprawdził się w życiu na przestrzeni stuleci. Badania naukowe
dowiodły, że specyfik ten poprawia ogólny stan zdrowia w przypadkach niemal
beznadziejnych i nie wywołuje działań ubocznych. Na podstawie przeprowadzonych
analiz klinicznych, przy regularnym i prawidłowym przyjmowaniu Mumio, pozytywne
rezultaty osiągają bardzo wysoki wskaźnik, dochodzący do 94%. Hakimowie
(mędrcy, uczeni) z Doulatabadu (miejscowość w prowincji Balch, płn. Afganistan)
zalecają stosowania Mumio przy wszelkich ostrych bólach. Podobnie Tabibowie
(lekarze) z Azji Środkowej uważają ten lek za panaceum.
Prof. Dr Carl Anken, XXV Międzynarodowy Kongres Niemieckich
i Austriackich Izb Lekarskich -Badgastein 1980
Bezpieczne, nietoksyczne
Mumio daje poczucie ciepła wewnątrz ciała. Dlatego jest
dobrze tolerowane przez pacjentów w sezonie zimowym w krajach o chłodnym
klimacie. W strefach o gorącym klimacie i w sezonie letnim dawka powinna być
zmniejszona o połowę. Niekiedy u osób ciężko chorych podczas przyjmowania Mumio
może nastąpić krótkotrwałe pogorszenie samopoczucia, nasilenie bólu w chorym
narządzie, bóle stawów lub mięśni. Poprawa samopoczucia (ustąpienie bólu)
następuje w różnym czasie u różnych chorych. Badania kliniczne dowiodły, że
Mumio nie powoduje uczuleń, nie jest radioaktywne ani rakotwórcze, jest zupełnie
nietoksyczne, nie jest też teratogenne. Przeciwwskazań odnośnie przyjmowania
Mumio w zalecanych dawkach nie stwierdzono i jest ono całkowicie bezpieczne dla
organizmu. Ze względu na dużą higroskopijność preparat należy przechowywać w
suchym i chłodnym miejscu. Termin przechowywania Mumio jest w zasadzie
nieograniczony, w górach jego złoża zalegają całe wieki, z kolei termin
ważności każdego produktu leczniczego (lub określonej grupy asortymentowej
leków) regulują przepisy danego kraju lub porozumień międzynarodowych np. UE,
WNP. Z reguły termin ważności produktu leczniczego pochodzenia naturalnego jest
określany na 3 lata. W podobnej sytuacji znalazło się wiele innych bardzo
drogich leków roślinnych, które zachowują pełną stabilność i aktywność
farmakologiczną ponad 5 lat, a stosownie do przepisów muszą być wycofane z
obrotu i utylizowane.
Wskazania i dawkowanie
Mumio w wielu krajach świata posiada wszechstronne
zastosowanie jako lek, a obszerny materiał naukowo-badawczy odnotowuje znaczne
sukcesy tak w leczeniu klinicznym jak i domowym. Wykaz głównych chorób (wg
terminologii WHO) leczonych tym preparatem obejmuje następujące przypadki: Choroby
zakaźne i pasożytnicze. Nowotwory. Choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego i
przemiany materii oraz zaburzenia odżywiania i immunologiczne. Choroby krwi i
narządów krwiotwórczych. Zaburzenia psychiczne. Choroby układu nerwowego i
narządów zmysłu. Choroby układu krążenia. Choroby układu oddechowego. Choroby
układu trawiennego. Choroby układu moczowo-płciowego. Powikłania ciąży, porodu
i połogu. Choroby skóry i tkanki podskórnej.Choroby układu mięśniowo-kostnego i
tkanki łącznej. Wady rozwojowe wrodzone. Stany chorobowe płodów lub noworodków
powstające w okresie okołoporodowym. Objawy, oznaki i stany bliżej nieokreślone
(trudne do zdiagnozowania). Urazy i zatrucia. Mumio stosuje się: Wewnętrznie:
doustnie rozpuszczone w soku owocowym, w wodzie lub miodzie.
Zewnętrznie:
- na skórę i błony śluzowe: przemywanie, wcieranie
(roztwór), masaż (maść, balsam),- do uszu i nosa: zakraplanie (roztwór z
olejkiem różanym, kamforowym, gliceryną),przez wprowadzanie maści,- do jamy
ustnej i gardła: płukanie, pędzlowanie, zwilżanie (za pomocą rozpylacza),-
dopochwowo: irygacje, tamponowanie (roztwór), czopki,- doodbytniczo: czopki,
maść. Mumio przyjmuje się do wewnątrz zawsze ½ - 1 godziny przed posiłkiem, a
na noc 3 godziny po posiłku. Jeżeli dawkowanie stosuje się raz na dobę to
należy lek przyjmować przed snem. Najlepsze rezultaty osiąga się przy
równoczesnym stosowaniu Mumio do wewnątrz i zewnętrznie. Stosuje się go zgodnie
ze wskazówkami podanymi dla danego schorzenia, zwykle w paru seriach, w
zależności od stadium i zaawansowania choroby. Przeciętna seria leczenia trwa
20 – 30 dni, przerwa między kolejną 5 – 10 dni. W chorobach przewlekłych należy
powtarzać cykl leczenia po miesięcznej przerwie. Przy kolejnym cyklu leczenia i
dużej masie pacjenta, dawkę Mumio należy zwiększyć . Wielkość jednorazowej
dawki zależy od wieku i masy ciała chorego. Szczegółowe opracowania oraz
wytyczne odnośnie stosowania i leczenia preparatem Mumio są w posiadaniu
specjalistycznych klinik w wielu krajach, ale także u nas w "gsm". Oto
przykładowo niektóre dane zaczerpnięte z opracowań klinicznych na temat dawki
jednorazowej Mumio, która wynosi: dla dzieci od 3 miesięcy do 1 roku 0,01 g; od
1 – 3 lat 0,02 g; od 3 – 5 lat 0,03 g; od 5 – 9 lat 0,05 g; młodzież 9 -14 lat
0,15 g; dorośli o masie ciała do 70 kg 0,2 – 0,3 g; do 80 kg 0,3 – 0,4 g; do 90
kg 0,4 – 0,5 g; powyżej 90kg 0,5 -0,75 g.
Emily Roseberg:
Specyfik ten może wyleczyć ponad 200 chorób! W przeszłości
byli nim leczeni najznamienitsi władcy. Substancję przywożono z Chin, Indii,
Mongolii i traktowano, jak najdroższy z klejnotów. Mumijo powstaje na skutek
działalności górotwórczej podczas wybuchu wulkanów. Lawa przenikając przez
ropę, tworzy swego rodzaju asfalt. Przy bardzo wysokich temperaturach powstaje
substancja, która ma specyficzny zapach i smak. Najlepsze mumio pochodzi z gór
Ałtaj i Tienszan. Prawdziwe mumijo ma charakterystyczny zapach i smak oraz
rozpuszcza się łatwo w wodzie. Mumijo jest bardzo skuteczną substancją
przyćmiewając nawet słynny żeń-szeń. Mumijo można stosować przy każdej chorobie
i jak dotychczas nie odnotowano skutków ubocznych z tytułu spożywania żywego
mumio.
Wypis z „Rejestru produktów leczniczych Rosij. Tytuł: Mumio
Ałtaj pierwotne.
Farmakologiczne grupy: Biologicznie aktywny.Środek
regenerujący i adaptogenny. Największą i najbardziej cenną zawartość składników
czynnych posiada żywe mumijo występujące na Syberii, Kazachstanie, Kirgistanie
i Ałtaju, zawierające nawet do 65 bioaktywnych związków, mikro i makroelementów
oraz witamin odpowiednio zestawionych przez naturę. W tym 28 rzadkich
pierwiastków śladowych (rubid, cez, bar, stront, cyna, chrom, antymon…), 40
makro i mikroelementów (potas, fosfor, wapń, żelazo, sód, cynk, kobalt,
mangan…), 10 związków metali, 16 aminokwasów, kompleks witamin z grupy B,
witaminy C, A i P, kwas benzoesowy, sterydy, fosfolipidy, olejki eteryczne, jad
pszczeli, smołopodobne węglowodory (metan, etan, etylen, propylen, propan,
izopentan, butan, heksan) •żywice, auksyny, inhibitory, glikozydy i chlorofile
(wiele składników jest jeszcze nieznanych). Według wielu rosyjskich
badaczy,żywe mumio podwyższa biologiczną aktywność pojedynczych komórek i
całych złożonych systemów organizmu.Pomaga w utrzymaniu odpowiedniego poziomu i
stężenia elektrolitów.Reguluje bioelektryczną aktywność serca.Aktywizuje i
reguluje przemianę materii.Stymuluje usuwanie toksyn z organizmu (ma
zastosowanie przy wszelkich zatruciach).Poprawia sprawność wątroby, przez
usuwanie toksyn i regenerację komórek. Przyspiesza zrastanie kości i gojenie
ran, stymulując wzrost nowych komórek.Wpływa na zwiększenie ilości czerwonych
krwinek i hemoglobiny (lepsze odżywienie, dotlenienie i oczyszczenie komórek i
tkanek).Hamuje i likwiduje wszelkie procesy gnilne zachodzące w
organizmie.Rozszerza naczynia krwionośne i opóźnia proces ich wapnienia,
likwiduje zatory i zakrzepy.Reguluje ciśnienie krwi.Wspomaga organizm w walce z
wszelkimi chorobami, również wirusowymi, po przez zwiększanie produkcji
endogennego interferonu.Pobudza aktywność fagocytów oraz mikro- i
makrofagów.Pozytywnie uczestniczy w biosyntezie DNA, RNA i ATP. Wpływa na
odbudowę membran komórkowych.Przywraca obniżone funkcje analizujących centrów
mózgu i pni nerwów obwodowych.Jedne z ostatnich badań żywego mumijo, dowiodły,
że zawiera w swoim składzie grzyby o podobnych właściwościach do penicyliny i
stąd nasunęły się przypuszczenia, że „skalny sok” im właśnie zawdzięcza swoje
działanie, jako doskonały i niezawodny środek bakteriobójczy w leczeniu wielu
chorób zakaźnych, takich jak, czerwonka, gruźlica oraz wszelkich chorób
związanych z procesami zapalnymi.Prace, m.in. Kuzminova, że 2-5% roztwór. Żywe
Mumijo ma działanie bakteriobójcze w schorzeniach jelitowych: dur brzuszny,
czerwonka, bacillus diphteritic i staphylococcus aureus (gronkowiec
złocisty).Według N.M. Fedorovskiego i innych badaczy, środkowoazjatyckie Żywe
Mumijo w połączeniu z innymi środkami terapeutycznymi ma pozytywny wpływ na
przebieg ostrej choroby popromiennej.G.Przyczynia się wyraźnie do
przyśpieszenia regeneracji kości i gojenia ran. Skuteczne jest w chorobie
wrzodowej i efektywnie stymuluje centralny układ nerwowy. Interesujące jest to,
że w niektórych regionach Rosji i Państwach Kaukaskich używa się Mumio w
profilaktyce dzieci przedszkolnych przed ostrymi zakażeniami układu
oddechowego, co przyczynia się do braku przerw w nauce nawet w czasie epidemii
grypy.Obecnie w krajach takich jak Korea, Chiny i Indie Shilajit znajduje
szerokie zastosowanie w leczeniu takich chorób jak: cukrzyca, gruźlica, astma,
choroby serca i układu krążenia, choroby układu pokarmowego i pasożytnicze. Pierwszą
większą pracą XX wieku o mumio był doktorat chirurga A. Sz. Szakirowa z
Taszkientu. Badania Szakirowa były podstawą dla naukowego badania zastosowań
mumio również w innych dziedzinach ( kosmetologii, dietologjii ). Ostatnie
badania kliniczne przeprowadzone w Rosji wykazały, że Żywe Mumijo to również,
kolejny istotny stymulator naturalnego testosteronu. Zyskał u sportowców nazwę
"Rosyjski, czarny anabolik" ponieważ wykazuje silne i złożone
dziłanie. Jest wykorzystywane przez rosyjskich wojskowych i sportowców w celu
zwiększenia masy mięśniowej. Badania stwierdziły, że ekstrakt ten zwiększa
obciążęnie (waga powtórzenia X), aż o 15 - 27%, a także skraca czas
regeneracji. Żywe Mumijo to również idealny preparat do szybkiego wzrostu
mięśni poprzez radykalną poprawę aktywności gruczołów hormonalnych.
PODSUMOWANIE : Filologii Rosyjskiej
Jest to produkt leczniczy. Jego wpływ na organizm człowieka
jest pod kątem 35 parametrów, cech i medyczne są oficjalnie potwierdzone przez
testy w instytucjach naukowych i medycznych.Składa się z ponad 50 elementów
pochodzenia mineralnego, roślinnego i zwierzęcego, które są niezwykle ważne dla
człowieka - jest to najbardziej skomplikowany lek stworzony przez samą
naturę.Nie ma potrzeby wzmacniać jego właściwości dodatkami typu jod, czy
selen, które w nadmiarze staja się trucizną.Silne i bezpieczne immuno-korektor.
To jest powszechnie przyjęte. Ma odbudowy, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i
przeciwbólowe właściwości. Jest to dający zdrowie i niezastąpiony podczas
choroby.Jest skuteczny w leczeniu przewodu pokarmowego, choroby wątroby i
nerek. Szybko likwiduje zatruć pokarmowych i ułatwia przywrócenie żołądka
mikroflory.Usuwa ból zęba, neutralizuje reakcja alergiczna na wstrzyknięciu
dożylnym chlorku wapnia, a także użądlenia.Usuwa negatywne skutki stosowania
leków radioterapii i chemioterapii.Zmniejsza przez 2-2,5 razy w okres
konsolidacji na drutach, przyspiesza gojenie urazami i szwów po operacji. Jest
z powodzeniem stosowany w leczeniu oparzeń w jakimkolwiek stopniu.Zapewnia
bezpieczną ochronę grypa, ostre oddechowego i infekcje wirusowe. Zmniejsza
wpływ burz magnetycznych, nagłych zmian temperatury oraz ciśnienia
atmosferycznego.Odtwarza funkcjonowaniu komórek wątroby po WZW typu ostrego i
wirusowych, w wyniku wyklucza możliwość powikłań. Okres leczenia gruźlicy jest
zmniejszona o jedną trzecią.Ułatwia usuwanie radionuklidów, sole metali
ciężkich, szkodliwych związków chemicznych z ludzkiego ciała i przywraca
krwiotwórczych procesu.Utrzymuje sygnał życia, fizycznej i psychicznej
sprawności na odpowiednim poziomie i służy do oszczędzania energii i wydłużenia
życia.Wszystkie substancje w jej skład są w przyswajalne formy, długie
stosowanie jest bezpieczne.Całkowicie nieszkodliwa dla ludzi w każdym wieku.
Zaleca się dla kobiet, które chcą mieć zdrowe dzieci, ponieważ zapewnia płodu
wszystkie zasadnicze elementy niezbędne do normalnego wzrostu.Dawka preparatu
jest określona metodą redukcji. 0,2 - 0,4g na dobę jest wystarczająca dla
dorosłego. Zwiększenie dawki, co do zasady, nie przyspiesza
leczenie.Korzystanie z mumio zmniejsza potrzebę odżywiania o 1,5-2 razy
dlatego leczenie jest bardziej skuteczne w czasie diety.
