2. MUMIO.
Nie wgłębiając się w dawno
już odeszłą historię, czyli czasy Arystotelesa i jemu pokrewnych na kuli ziemskiej, którzy
mumio znali, stosowali i uzdrawiali tym wytworem przyrody, skupimy się
na czasach nam bliższych a mianowicie na wieku XX i XXI w których to
poczyniono wiele badań, dokonano wielu uzdrowień, stosując żywe mumio w
medycynie konwencjonalnej lub, jak kto woli akademickiej.
Źródła najbardziej obszerne,
najbardziej wiarygodne, podparte latami doświadczeń, badań i pozytywnych
rezultatów w uzdrawianiu żywym mumio, znajdujemy w Rosji i sąsiednich
republikach, gdzie od lat mumio znajduje swoich zwolenników i zdaje egzamin,
jako środek leczniczy, mimo iż lekiem przecież nie jest.
Dlaczego znajduje zwolenników,
skąd właściwości lecznicze, co wpływa na to, że mumio uzdrawia z chorób
uznanych przez „ekspertów” za nie uleczalne? Odpowiedź prosta…jego skład. Kto
przyczynił się do poznania składu mumio? Lista jest obszerna, ponieważ znajdują
się tu nazwiska lekarzy, badaczy, uczonych z całego świata. Zaprzęgnięto do
pracy wiele instytutów, akademii naukowych, badawczych, wprowadzono mumio do
wielu klinik i szpitali co w
rezultacie pozwoliło przekonać się o dobroczynnych właściwościach żywego mumio.
Prof. A. Sz. Szakirow nie
kwestionowany, światowy autorytet w sprawach mumio udowodnił, że mumio
charakterem swego działania bakteriobójczego i bakteriostatycznego, przypomina
antybiotyk. Wspólnie z lekarzem Muratową odkryli, że 5% roztwór żywego mumio ma
wybitne zdolności antybakteryjne. Sprzyja gojeniu się ran nawet ropnych
przyspieszając o półtora raza czas gojenia.
Tworząc zespół lekarzy A. Sz.
Szakirow, W.N.Isłajmowa, R.J.Omirow dochodzą do wniosku, że pod wpływem mumio,
powstaje kostnina. Do zespołu dołączają lekarze, L.N. Fedorowski i
T.M.Tuchajewa i oni to odkrywają, że mumio w połączeniu z innymi środkami leczniczymi pozytywnie
wpływa na przebieg ostrej
formy, choroby popromiennej.
N.A.Szełkowski stwierdza na
podstawie doświadczeń, że podany dożylnie roztwór żywego mumio powoduje spadek
ilość neutrofilów, limfocytów i poziomu cukru we krwi.
L.I.Leskow twierdzi, że
preparat żywego mumio nie jest toksyczny. J.G. Rybalskaja po wielu badaniach
stwierdza, że mumio posiada właściwości regenerujące.
E.T.Szyszkowa doświadczała ze
zwierzętami i tym, którym podawano systematycznie mumio nabierały i utrzymywały
właściwą wagę, sierść stawała się gładka. Wzmocnieniu uległa sekrecja śluzówki
dróg oddechowych i przewodu pokarmowego. Pozytywny wpływ mumio
miało na tkankę łączną i komórki wątroby.
A.N Fojgelman udowadnia, że
maść na lanolinie z mumio jest doskonała do leczenia oparzeń.
R.M.Maksudowa odkrywa, że
preparat żywego mumio w połączeniu żelaza i kobaltu stymuluje proces regeneracji
tkanki kostnej przy złamaniach oraz skraca okres gojenia o 25 dni.
A.Abdurachmanow, Chaszimow i
Adburainow stwierdzają, że mumio ma pozytywny wpływ na aparat nerwowy śledziony. Kiedy do zespołu
dołączył kolejny lekarz M.G. Murzakajew odkrywają, że w składzie mumio jest
substancja wpływająca pozytywnie na pracę serca nawet przy dużym wysiłku.
Udział w badaniach nad mumio
oraz bezpośrednim jego stosowaniu u pacjentów prowadzono m.in. w Kirgiskim
Państwowym Uniwersytecie Medycznym, Piotrogrodzkim Instytucie
Sanitarno-Higienicznym czy na wydziale Tadżyckiego Instytutu Medycznego. Mumio
stosowane było w leczeniu pacjentów w wielu uzdrowiskach.
To tylko nie liczni lekarze –
badacze składu i właściwości mumio, oraz instytucji. Zaletami mumio interesują
się także badacze z poza Rosji, Kirgistanu, czy Uzbekistanu.
Laboratorium Mikrobiologiczne
„Pascher” w Niemczech dokonało szczegółowego badania mumio pod względem jego
składu mineralnego. Instytut Chemii w Tallinie stwierdza jednoznacznie, że w
składzie mumio znajdują się między innymi węglowodany, woski, alkaloidy,
lipidy, żywice i balsamy, steroidy, polifenole, oleje eteryczne i witaminy z
grupy B, dużą ilość kwasu huminowego. W ostatnim okresie wielkie
zainteresowanie wzbudza mumio w USA i tam jest stosowane a jednocześnie
nadal badane są jego właściwości. Szwecja po latach badań nad mumio produkuje leki
na jego bazie z których niektóre dostępne są już w Polsce.
Można długo wymieniać
instytucje na świecie, naukowców, lekarzy, badaczy, którzy o mumio wiedzą wiele
i którzy przy pomocy tego właśnie specyfiku przywrócili zdrowie swoim
pacjentom. Plejada lekarzy, instytutów, ośrodków badawczych, które zajmują się
mumio jest co raz to większa, ponieważ co raz to większa jest wiedza o
właściwościach żywego mumio a tym samym znajduje ono uznanie wśród lekarzy a
przede wszystkim uzdrowionych ludzi.
Odkryty i nadal badany skład
żywego mumio to konglomerat w zasadzie wszystkiego co dobre i niezbędne dla
prawidłowego utrzymania naszych organizmów w należytym zdrowiu. Nie sposób na
łamach wymienić szczegółowo wszystkich zawartych w mumio dobroczynnych
składników, ale pokażemy, przynajmniej te najbardziej istotne.
Żywe mumio, czyli
pierwotne to najbardziej bogata w składniki odżywcze substancja na naszej
planecie. Może ono zawierać do 85 minerałów w formie jonowej (co podnosi ich
przyswajalność), jak selen, triterpeny, fosfolipidy, kwasy humusowe i fulwowe ACI.
Te dwa ostatnie składniki –
kwasy humusowe i fulwowe są uznawane za jedne z najsilniejszych detoksykantów –
pomagają
usunąć z organizmu wszelkie zanieczyszczenia, w tym metale ciężkie, które zakłócają naturalne funkcje
ciała.
Żywe Mumio –
pierwotne, to złożona mieszanina
organicznych substancji humusowych, roślin, metabolitów i mikroorganizmów
występujących
w ryzosferach skalnych w
swoim naturalnym środowisku. Zawiera ono elementy organiczne, szereg
aminokwasów egzogennych (organizm nie potrafi ich sam wytworzyć) i endogennych,
które wytwarzane są również przez organizm. Witaminy z grupy B(B1)B12, witaminę
P, olejki eteryczne, prowitaminę D, kwasy organiczne.
Żywe ,pierwotne mumio to również elementy nieorganiczne; mikroelementy-
żelazo, miedź, kobalt, mangan, selen, cynk, molibden i inne.
Aminokwasy są niezbędne do
prawidłowego przebiegu procesów życiowych. Tylko w żywym mumio, pierwotnym znajdziemy treoninę, walinę, metioninę,
fenyloalaninę, lizynę, aminokwasy egzogenne. Glicynę i kwas asparaginowy, które
niezbędne są dla prawidłowego funkcjonowania systemu nerwowego i mają wpływ na procesy pamięci. W żywym, pierwotnym mumio jest też
metionina zapobiegająca uszkodzeniom wątroby i wiele, wiele innych
pierwiastków.
Apteka witamin, jak mówią na
żywe mumio, gdzie na „półkach” znajdziemy witaminę B1(tiamina), B12
(kobalamina)- witamina mózgu. Prowitamina D, która skutecznie chroni dzieci
przed krzywicą a starszych przed osteoporozą, złamaniami kości, próchnicą itp.
Witamina P wzmacniająca ścianki tętnic i naczyń kapilarnych,
pomaga w astmie i alergiach. Olejki eteryczne to nic innego, jak naturalne
ekstrakty z górskich ziół leczniczych przedostające się do żywego mumio również
w sposób naturalny.
Tysiące lat z człowiekiem,
przy człowieku dla jego zdrowia, żywe mumio pełni nieustający dyżur. Ten
naturalny, przyrodniczy preparat wytworzony tylko i wyłącznie przez naturę to
prawdziwy skarb z którego należy korzystać, ale żeby oczekiwać należytych
efektów pamiętajmy o jednej, podstawowej zasadzie; korzystajmy tylko i
wyłącznie z żywego, pierwotnego mumio. To najczystsza i najrzadsza oraz
najbardziej poszukiwana forma mumio. To lepka, mokra, smolista substancja
silnie skoncentrowana i tylko taka jest bezpieczna i skuteczna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz